Arkadaşım, yoldaşım, canım eşim İlhan Uygun’a

Ocak 2001’de Hürbakış’ta başladı mesleki birlikteliğimiz… Derken yaşananlar bizi Hürhaber’in kuruluşuna getirdi.
Beni sevdiğin ve inandığın için giriştiğini her zaman söylediğin hayatının en büyük maceralarından biriydi; Silivri’de yerel gazete kurmak ve de daha önemlisi bunu kalıcı kılmak. Böylece evlenmeden önce bir ‘çocuğumuz’ oldu…
Onu yaşatmak için, benim beklentilerimi karşılamak adına verdiğin çaba, seni her geçen gün daha çok sevmemin sebeplerindendi. İnsanların sevgisini, yüreğini nasıl kazanacağını biliyordun. Sadece istemen, içinden gelmesi gerekiyordu...
O kocaman yüreğinde patron, usta, arkadaş, kardeş, baba, eş ve dost oldun, yolumu aydınlattın. Benim dışımda çok insanın hayatına da ışık kattığını biliyorum...
Her tökezlediğimde, cesaretim kırıldığında, yeniden ve yeniden başarmamı, hayata tutunmamı sağladın. Başarılarımla mutlu oldun, gurur duydun...
Beni mutlu, çok mutlu ettin...
Telaşını, aceleciliğini, bu erken gidişin tüm açıklığıyla ortaya koydu. Beni neye hazırlıyordun son birkaç yıldır anladım…
En zoru seni o halde görüp, toprağa vermenin acısı... O kadar güzel anın ardından bunu bana yaşatmak istemezdin biliyorum...
Sevdiklerini, sevenlerini üzmemek için hayattayken çok uğraştın… Ama ebediyete gidişinde elinden bir şey gelmedi. Sadece "ölüyorum” diyebildin…
Bu zamansız ve ani gidişinin ardından duygular derin, kelimeler kifayetsiz. Her şeyle dalga geçerdin, hayatla hatta ölümle bile... Bu sefer konu tamamen seninle ilgili ve her şey çok ciddi olduğu gibi acı da...
"Zoru severdi” diyeceğim ardından ama isteyerek seçtiğine inanmıyorum... Bütün o gülüşlerin, şakaların, hayatla dalga geçişin, güzel yüreğin daha fazla yara almasın diyeydi biliyorum...
Kaderin önüne koyduklarına rıza gösterip, hiçbir durumda hayat mücadelesini bırakmadan, tüm acıların üstesinden gelip Silivri’de yeni bir hayat kurdun, ayrı bir dünya yarattın. Beni de bu mücadele dolu özel yaşama dahil ettin… Çok istedin, mücadele ettin ve başardın. Sevginin ne kadar özel olduğunu anlattığım günlerin ardından seni kaybetmekle baş etmeye çalışıyorum.
Ne kadar zor ve önemli bir görev yükleyip de gittin omuzlarıma… Senin bize emanet ettiğin her şeyi yaşatmak için elimizden geleni yapacağız. Yalnız değilim biliyorum… Kocaman bir aile ve sevenlerini bana destek olsunlar diye bıraktın...
Herkes senin ardından bir anısını paylaşıyor, benimle paylaştığın ve öğrettiğin hayat dersleri için teşekkür ediyorum… Ne kadar özel bir insan olduğunu anlatmaya kelimeler yetersiz kalıyor.
O çok sevdiğin seyahatlerinden birine çıktın hatta en büyük hayalin olan dünya turuna diye düşünerek kendime zaman tanıyorum… Bu kandırmacayla, tüm güzelliklerin ardından gidişinle bana bıraktığın derin kederi atlatmak için ve vakit kazanmak için uğraşıyorum. Mutlaka gittiğin yerden görüyorsun, tüm sevenlerin bana yardımcı oluyor başetmem için yokluğunla. Aslında her yerde o kadar çok varsın ki...
Seni çok seviyorum ve senin sevgine layık olmak için elimden geleni yapacağım, söz veriyorum... Üzülme; benimle aynı duyguları paylaşan çok ve yeni insan tanıdım gidişinden bu yana, onlar acımı bir nebze hafifletti...
Hürhaber kurucusunu, ustasını, Silivri’de seni hiçbir zaman unutmayacak...