“Biz böyle değildik…”

Bu aralar değer verdiğim bir abim bu cümleyi sıklıkla kullanır oldu...
Hangi olay ile karşılaşsa ağzından “Biz böyle değildik” demeye başladı...
Tabi ki o bu cümleyi yaşamışlıklarına istinaden kuruyordu ama ben de bireysel olarak kendimi sorgulamaya başlıyordum…
O “Biz böyle değildik” dedikçe, ‘peki ben mi yaptım', ‘suçlu ben miyim?'... demekten kendimi alamıyordum...
Aile yapım, yetiştirilme tarzım, olaylar karşısındaki duruşum, geçmişim, arkadaşlarım tercihlerim, yaptıklarım, yapacaklarım ki bu yaştan sonra kısmen aşağı yukarı belli olduğundan ben değilsem (ki %90 değilim) bile birileri olmalı sonuçta…
Kolayı seçen, zihnini yormayan, sorgulamayan, ne olacak diye düşünmeyen, kendi karakterinin dışında mevcut duruma uygun insanlar gibi davranan, kendi cebinden çıkmadığını düşünen birileri olmalı ki “Biz böyle değildik” cümlesi kurulsun değerli abim tarafından…
Bozulan neydi... İnsan...
Dünya değişiyordu, doğa değişiyordu, soluduğumuz hava bile değişiyordu...
İnsanların huyunun suyunun değişmesi mi bizi şaşırtıyordu?
Yoksa her bindiğimiz arabaya göre siyasi görüşlerimizin değişmesi mi?
Ya da birçoğumuz için geçerli olmasa da eğitimi (öyle bir ülke ki düşünün ki zayıf karne alan çocuk yok ama icat çıkaranda bilim adamı olan da yok)…
Öyle bir ülke düşünün ki ailemizin parasına göre istediğimiz mesleği ve üniversiteyi seçebiliyoruz… (Hiçbir zorluğa göğüs germeyen, çalışmayan bilgisiz insanlar oluşumuza…)
Karakterlerimizin değişmesi mi, karaktersiz oluşumuza mı şaşırıyoruz? Bütün yakımlar ile birlikte kolay yaşamları seçiyor olmamıza mı?
Yoksa kendi yapımıza uygun rol modeller belirlememize mi?
Veya kendi karakterimize uygun çalışanlar seçmemize mi?
Hep birlikte bir düşünelim isterseniz…