Profesyonellikte para, hava ve su gibidir.
Her ödeme nefes aldırır ve direncinizi arttırır.
Hayata tutunursunuz.
Bir insanın üst solunum yollarını tıkarsanız yaşayabilir mi?
Oyuncuların ağzını kapadılar, burnunu tıkadılar, her türlü eziyeti yaptılar ama oyuncu alternatif yollar bularak ayakta kaldı ve takımı kurtardı.
Sezon boyunca oyunculara hep güvendik, inandık tek ümidimiz onlardı, ancak bizim esas kazancımız Sertan Güriz hocamız oldu.
Kim olsa “al atını yapamam tımarını” der öncekiler gibi giderdi.
Sertan Güriz direndi, kıt imkânlarla çok şey başardı.
Antrenörlük göreceli bir iştir. Kim iyi kim kötü antrenördür bakış açınıza göre değişir ama niyet ve aidiyet çok önemlidir. Sertan hoca da bu camianın adamı iyi niyetle fedakârca çalıştı didindi Allah'ta gönlüne göre verdi.
Oyuncularıyla birlikte bu girdaptan yüzlerinin akıyla çıktılar.
Hiç kimse afra tafra yapmasın.
Özcan Işıklar devreye girdi, oyunculara nefes aldırdı.
Hayata bu şekilde bağlandık.
Peki, şimdi işimiz bitti mi?
Ne gezer...
Takımı kurtardık ama kulüp yangın yeri gibi.
Yangında ilk kurtarılacaklar listesi o kadar kabarık ki!
Terminal gelirleri baş ağrısı.
Kulübe destek için düzenlenmesi planlanan gece fiyaskosu karın ağrısı.
Gelir gider bilançosu mide bulantısı.
Borçlar zaten kangren olmuş.
Biri hayallerindeki parayı, diğerleri karizmayı kurtarma derdinde.
Oyuncular maç başı alacaklarını nasıl kurtaracak bir bilen yok.
Varsa yoksa kongre ve Temmuz, Ağustos aylarında federasyondan gelecek olan 500 Bin TL'yi sıfırlama planı…
Bu sıfırlama hikâyeleri de pek manidardır ya neyse gün ola harman ola, kongre ola hayrola…
