Saraçlar Caddesi'nin dar, Arnavut kaldırımı sokaklarında yürüyorum. Ferdi bankanın önünde yok. Ferdi, ayakkabı boyacısı, benim kahramanlarımdan biri. Hava soğuk olunca bankanın arka tarafında çıkmaz sokaktaki pasajda oluyor, orada da yok. Görseydim cep telefonunun objektifine gülümseyecektik beraber, hikayesinin geçtiği kitabımı verecektim çay içer, ayaküzeri de laflardık.
Kitabı okumazdı belki fakat mahallede havası olurdu en fiyakalısından.
“Abe adam beni yazmış ya!”
Altı çocuğu, on beş torunu var Ferdi'nin, elli yıldır sokaklarda.
Elli yılda kaç çift ayakkabı boyar insan?
Kaç hikâye birikir heybesinde?
Aşağıya inerken bir kitapçı tezgâh açmış dükkânın önüne, yanında şarap evi.
Şarap ve kitap tehlikeli ikili!
Öğrenci olduğunu zannettiğim esmer kıvırcık saçlı gençten bir kız, patron koltuğunda da hafif toplu bir adam.
Cezmi Ersöz ve Kürşad Başar kitapları soruyorum. Kürşad Başar'ın okuduğum kitapları var, koltuğumun altında iki Cezmi Ersöz kitabı ile çıkıyorum.
Annelik Oyunu Bitti ve Son Yüzler.
Tarihi Hamam Altı Kahvecisinde alıyorum soluğu, hava düne göre daha güzel bugün, yalandan da olsa güneş var, aydınlık en azından. Gökyüzü mavi, eski, yaşanmışlık kokuyor şehir. Tek katlı evlerin bacaları tütüyor, kediler, sokak köpekleri, sahi martılar…
Edirne'nin martıları denizi biliyor mu?
Ya denizin Edirne'deki martılardan haberi var mı?
Bir amca var ocaklıkta radyonu sesi sonuna kadar açık, kendi aleminde bardakları fincanları yıkıyor.
Tanıdık fıkır fıkır Azeri bir ezgi ne kadar boşluk varsa doldurmuş. Melodiyi çıkarmaya çalışırken sanatçının sesini duyunca çıkarıyorum.
Ahmet Kaya.
Sensiz Yaşayabilmirem.
Yazar da anlatırım diye türkünün ismini not ediyor, şekerli bir Türk kahvesi istiyorum.
Son Yüzleri açıyorum.
Aaaa Madam Anahit!
Elinde akordeonu ile bir meyhanenin camına yaslanmış, saçları arkadan toplu, at kuyruğu belki, gözlükleri, hırkası, gülmüş öyle. Kırk Yıllık Tebessüm.
Dört defa evlenmiş Madam Anahit ilk eşi ile on yedi yıl evli kalmış, pek karışırmış her şeyine ayrılmışlar.
Dördüncü evliliğini yine ilk eşi ile yapmış.
Müzisyenmiş enişte fakat çok içermiş.
“Boşandığına varma derler ama ne yapacaksın?”
Enişte ölünce Fahrettin Aslan'ın şoförü talip olmuş Madam'a.
Evlendiler mi acaba?
Öykülerin sihri de burada bence bazı hikayelerin sonunu öğrenmeyeceksin.
Yani ben hikâye nasıl aklımda kalsın istiyorsam öyle bırakıyorum.
Belki kitapları sevmemin sebebi de bu!
Kahramanın ölmüş olsa dahi kitabın başına döndüğünde herkes yaşıyor.
Karşımda Madam Anahit varmış gibi bir gülme alıyor beni, kendi kendime öyle.
Zeki Müren'e çaldığını, Ayhan Işık'ı sevdiğini ve hatta filmlerde oynadığını anlatıyor.
Kırk Yıllık Tebessüm bitiyor, Madam Anahit kalkıyor yanımdan, “Stepan Erol güzel cümbüş çalardı, Mustafa Kemal'e de çalmıştı, dayımdı” diyor giderken, el sallıyor.
Hayalden bir rakı masası kuruyorum.
Sözde Nevizade'de İmroz'dayız. Aydın Boysan var, Ara Güler, Orhan Veli, Sait Faik, Madam Anahit fotoğraftaki hali ile orada. Stepan Erol azıcık çakır cümbüşü elinde.
Şarkı?
Hayat da bir şarkı değil mi?
Kiminin şarkısı fıkır fıkır da kimininki hüzünlü işte.
İlk tanıştığımızda “Ferdi Tayfur'dan aklında kalsın” demişti Ferdi.
Öyle de kaldı.
