Değişimin ayak sesleri...

2019'un yazıyla kaynaştığımız, bayram dolayısıyla ruhen ve bedenen dinlenme fırsatı bulduğumuz kadar artık, İstanbul seçimi nedeniyle siyasetin ortalamanın az biraz üzerinde yüksek tansiyon etkisini gündemimizden henüz çıkartamadığımız bir süreci geride bıraktık.
Bayram seyran demeden yerel yönetim işlerine yakın ve etkin markajını sürdüren bir belediye başkanı profili izledik.
CHP'nin istikrarlı ve yoğun denebilecek bayram mesaisine şahitlik ettik…
‘Ustaları meydana çıkartarak', sevilen simalarını öne sürerek yılgınlığı üzerinden atmaya çabalayan bir AK Parti'yi gözlemledik.
CHP'ye dönecek olursak; yapması gerekeni, ellerinde kalan son çarede, tek yolda ilerliyorlar. İmamoğlu ve İstanbul'u tekrar kazanmak ve 31 Mart'ın Silivri telafisi için en doğru yöntem, onlar da mesafe kat etmek için çaba içindeler…
AK Parti'de zaten parlak olup da bir tık daha kendini aşan Sami Barlas gerçeği ve emeği dikkat çekiyor. İlçe Başkanı gibi çalışıyor diyeceğim, olanların akıbetini görünce kıyamıyor, ‘meclis üyesi kalsın' diye içimden geçiriyorum. ‘Hiç bir başarının cezasız kalmaması' toplumsal kaidemizi ne zaman bozarız'a dair umudum devam etse de git gide tükeniyor...
Hüseyin Turan, Metin Karakaş ve Rıfat Kutlu gibi kafa isimlerin sahaya, Yıldırım için 23 Haziran'a kısa bir süre kala inmiş olması Silivri'de ancak adayların arasındaki farkın artmamasına etki edebilir ederse, ama genel sonucu (ilçemizde İmamoğlu'nun ezici bir çoğunlukla birinci çıktığı neticeyi) değiştirmeye kâr etmez...
Binali Yıldırım'ın bir sözü vardı, “Bu seçimi ben kaybetmedim” dediği, bence de aldığı seçim sonucu adaylığına karşılık değildi. Ama 23 Haziran'da sonuca şahsi katkısı olacak gibi gözüküyor; moral bozukluğu performansını olumsuz yönde etkiliyor.
Silivri özelinde söz etmek gerekirse; AK Parti, yetiştirdiği ve geliştirdiği siyasetçileri değerlenmekte çok geç kaldı. “Geç gelen adalet, adalet değildir” diye düşünüyorum bu konuda. “Geç olsun, güç olmasın” faslını geçeli epey oldu çünkü…
Aktif ve görevdeki siyasetçilerin havlu attığı süreçte, oyun dışına haksız yere itilenlerden medet ummak çare değil, olsa olsa çaresizliktir! Liyakat ve nitelik diye söylenen olay sözde kaldığı sürece, zararlarına katlanmak sadece sebep olanlar ile sınırlı kalmıyor maalesef. İdare ve yönetim şemasında herkes kendi görev ve sorumluluk alanında ilerlediği sürece gerçekten toplumsal fayda sağlarız. İlçe başkanının durduğu yerde siyaseti belediye başkanı yaparsa o iş sakat! Görevdekinin yapamadığını, görevi bırakmak zorunda bırakılan yapmak durumunda kalıyorsa o işten de iyi bir şey çıkmaz!
Kimi kime, neyi neye tercih ettiğinizi seçim zamanında muhasebe ederseniz de kârlı çıkma ihtimaliniz yok.
Karakaş ile Turan'ın hatta Rıfat Kutlu'nun saha çalışmalarını inceliyorum da; yazık, günah diye geçiriyorum içimden! Aktif siyasetin dışında olmaları büyük bir kayıp. Bu kadar yetişmiş, nitelikli kadroyu elinde bulup da değerlendiremeyen AK Parti'nin haline üzüleyim mi, sevineyim mi iki arada bir derede kaldım…
Kazandıklarımızı çabuk hesap ediyoruz da kaybettiklerimizi anlamak, kabullenmek biraz vakit alıyor.
Bilgi, birikim ve tecrübeyi yeniliğe, değişime tercih ettiyseniz, bunu çok emek, çalışmakla desteklemeniz gerekliliğini asla unutmamalısınız.
23 Haziran'da gerçekleşecek İstanbul seçim tekrarına 13 gün kaldı. İBB başkanı kim seçilirse seçilsin pek çok şeyin değişeceği aşikar.
31 Mart'tan sonra seçmen iradesine, hakkaniyetine, vicdanına dair inancım arttı...
Türkiye, İstanbul ve Silivri için hayırlı olanların hayata geçmesi dileğiyle…