Durup da çevrenizde olup biten olaylar ve kahramanlarına bakınca, hele bir de görünenin ötesinde derinliklerinde yer alan gerekçeleri hesaba katınca yaşamın ne kadar karmaşık bir süreç olduğunun farkına varıyorsunuz. Bir süre her olay ve kişiyi düşünce ve hareketlerini belirleyen tüm etkenlerle düşünüp, tartmaya çalışsanız da bunun ne kadar zor ve fazla uğraş gerektirdiğine kanaat getirip basit algı ve düşünceye teslim oluyorsunuz.
Örneğin Özcan Işıklar ile Yılmaz Kandemir arasında bozulan ‘kutsal kardeşlik ittifakı' yerle bir olurken, ağızlardan dökülen her şeyden önce sahibine yakışmayan sözleri dinleyip, okurken ben eşlerinin bununla ilgili ne düşündüğüne takıldım mesela. Esma Işıklar ile Meral Kandemir içlerine siyaset canavarı kaçan eşlerinin dünden 180 derece bugün farklı tutumları karşısında nasıl davranıyor, neler düşünüyor? Işıklar ile Kandemir'i iki gün sonra yeniden yan yana görsek bir gün yadırgar ikinci gün kabul ederiz. Çünkü yaptıkları siyaset, onlar siyasetçi… Siyasette her şey olmasa da pek çok şey mubah bir hal alıyor! Ya kendi dışında sebeplerle, karşı cephelere sürüklenen ve eşinin yanında durması esas olan (mahalle baskısı nedeniyle) kadınlar siyaset iklimindeki ani değişikliklere nasıl ayak uydurabiliyor? Güneşli havada çıktıkları yolculuğun ortasında tutuldukları dolu sürprizinin üstesinden nasıl geliyorlar? Soğuk ve sert fırtınaya narin bedenleri, duyguları nasıl dayanıyor… İçleri kan ağlarken, herkese gülücükler saçma mecburiyetini sırtlamalarının ödülü ne?
Bu insanların bir de çocukları var… Babalarından ayrı düşmesi çok zor olan… Kendi içlerindeki zıtlıklara rağmen dış tehdit ve saldırılarda aile içindeki sorunları rafa kaldırmaları toplum ve gelenekler tarafından programlanan… Etin tırnaktan ayrılmadığı noktada ezilme durumunda fena ıstırap çektiren pozisyonlara önemli bir örnek daha…
Eşler ve çocuklar, aile reisinin yanında yer almalı… Tabi reisin davranışlarını doğru kabul ettikleri sürece bu konuda pek sıkıntı olmaz. Ama ne zaman ki farklı düşünce iyice belirginleşir, kolaylar zor olur. Dış tehditlerin yanı sıra bir de içte cephe açılırsa savaş daha çetin, yıpratıcı olur. ‘İç savaşlar' her daim daha zordur, hatta çok zordur.
Yılmaz Kandemir'in oğlu bayram günü partiye gelerek, Özcan Işıklar'a düğün davetiyesini iletmiş; Nikâhını kıymasını rica ederek… Oğlu babasından ayrı tutmak bir yere kadar mümkün. Işıklar bu düğüne gitmese de ayıplanır, giderse de bir bakıma kendine baba Kandemir tarafından bulunulan ithamları sineye çektiği yorumlarından kurtulamaz.
Bu tarz durumlarda siyasetçi, kimliği ile çelişki yaşar, kendiyle çelişmesi kaçınılmaz. Işıklar, davet aldığı düğüne gitse de pişmanlık yaşayacak, gitmese de asla bu konuda aldığı karardan rahatlık duymayacak.
Tıpkı Yılmaz Kandemir'in, Işıklar ile dost da olamadığı düşman da olamayışı gibi… Kararsızlığın en kötü karardan bile kötü olduğunu herkes hayatında en az bir defa tecrübe etmiştir. Bitmeyen, bitemeyen ilişkiden korkacaksınız! Son meclis toplantısında kürsüye herkesten sonra çıkmak için izin isteyen Kandemir'e Işıklar'ın, "Sen de çık, sen de konuş bakalım” tarzındaki ifadesi kulağıma çalındı belli, belirsiz. İktidar ile muhalefet arasında gerçekleşen sert tartışmada en ağır, belkide tek darbeyi Karakaş, Işıklar'a Kandemir'den alıntı yaptığı sözler ile indirdi! Işıklar, Kandemir ile yaşadığı çirkin polemikte masum değil, bunun farkında olarak normalde gösterebileceğinden daha hoşgörülü her şeye rağmen.
Işıklar'ın, sıradan kimliği ve belediye başkanı olanın arasında kalması da yaşadığı çelişkilerin en belirgini; Kişilik ile kimlik çekişmesi! Bu çelişkinin sahibi çoğu zaman yaşadıklarını kendine bile itiraf edemezken, bize anlatmasını beklemek boşuna.
Peki, ne yapmalı? Bunun bir formülü yok. Herkesin yolu farklı… En doğru stratejiye gelince "savaşmadan kazanmak” kulağa çok hoş, akla çok uygun geliyor. Becerebilene, başarabilene tabi…
Savaşlar kayıp demek! Sonucunda zafer de olsa kayıp vermeniz kaçınılmaz! Kayıplara rağmen zaferi de kazanamazsanız külliyen zarar! İçinizi karartmayayım her kötü şeyin mutlaka iyi bir nedeni vardır!
Siz yine de savaşmadan kazanmaya bakın!
