İlk önce:
Homo Sapiens vardı.
Önceden sonra:
İnsan dendi, aklıyla bilinci giyindi.
Zamanla:
Eh..
yerleşik yaşamı tercih etti.
Durmadı:
Çoğaldı..
çoğaldı..
çoğaldı!..
Durdurulamadı:
Yeryüzünün kahrı büyüdü!
Pay azaldı:
İnsan birbirinin kurdu kadardı!
İstisnasız:
Düzen diye diye,
dünyayı kibriyle kemirdi!
Öyle ki:
Yeryüzünde yerkörü,
evrenin en nankörü haline geldi!
Gördük ki:
İnsan insanın;
KURDU
KAHRI
KİRİ
KİBRİ
Oldu da..
Doğanın teminatı..
İnsan insanın sabrı olamadı!
Gerçekte:
Adı insan kalsa da,
bir türlü insanlaşamadı!
Ama içinden bazıları:
Sarsıldı, yalımlandı, gürledi;
yanarak büyük yangınları önledi.
Sonuçta:
Güç sarhoşu aptalı,
mutlak kontrol etmeli.
Görülüyor ki:
Vicdan denen muhakeme,
İnsanın yandığı yerde kurulmalı..
Demem gerekse:
Her insanın içinde umut,
her insanın içinde ateşi olmalı.
Ve böylece:
Karanlıktan aydınlığa varmalı.
Birde mutlaka:
Kişioğlunun kalbiyle onuru
Aynı hizada durmalı..
TUNCEL KURTİZ'E
Gittiğine çok üzüldük ya, iyi bilirsin ki insan yaşadığı an ve zamanların toplamıdır.
Dar ve zor zamanlardayız anlayacağın dayı!
Kalaydın daha çok gamla varacaktın sonsuz yurduna. İyi ki.. iyi ki gittin. Sonsuz yaşamın sonsuz azabına dönüşmedi böylece.
Artık daha çok kadın dövülüyor, aşağılanıyor.. saldırıya uğrayıp canından oluyor! daha çok çocuk işçi ezilip üzülüyor! söylemesi çok zor ama çocuklar tecavüze uğruyor, ruhları sakatlanıyor artık dayı!
UTANIYORUZ!
Görsen paramparça olurdun, iyi ki yaşayıp görmedin.
Arabanın arkasına bağlanıp hayvanlar yollarda sürükleniyor!
Ahhh dayı ah! Ormanlar yanıyor gökyüzünü aydınlatan azgın yangınlarda!.
Ciğerimiz ciğer değil artık.. Bu Ademoğlu ne ciğersiz oldu bilir misin? İnsanların emeği insanlarca sonuna kadar sömürülüp, umudu dibine kadar söndürülüyor!
İşte böyle darı-ı canımız, böyle. Ha birde; pandemiden deli danaya dönmüş bütün yeğenlerinin selamı var sana. Koca koca gülüşlerimizi duyurmak yerine yutmak zorunda kalıyoruz artık diyorlar. Üzüleceğini bilirim ama neyleyim, elçiye zeval olmaz deyip dertleşelim istedim seninle.
Sen gidince çok üzülmüştük ya, artık kederlenmiyoruz sana dayı. Söyledim ya en baştan “insan yaşadıklarının toplamıdır” diye. İyi ki bunca kahrı görüp te gitmedin.
Vardığın yer huzurun olsun dayı.. yanına gelene dek seni hep çok özleyeceğiz; saygıyla.. sevgiyle.
YEĞENLERİN...
