Şu sıralar felsefi konular da okuyorum onun etkisi olabilir bu yazdıklarım. Fakat sıkılmadan okuyabileceğiniz özel bir yazı da diyebilirim, bilmiyorum…
Gelişme fırsatları sunan eleştiri yapabilme ve eleştiriden yararlanma becerisi üzerine...
Kimse kırılmasın, üzülmesin diye eleştirmeyelim diyemezsiniz. Eleştirilerinizi de kendi birikimleriniz, gözlemlerinize göre yaparsınız. Ve bu yalnızca bir bakış açısıdır.
Buna kendi pencerenizden bakış da dersiniz ya da diyebilirsiniz. Ve insanlara değişik pencerelerden bakma becerisini sunarsınız, sunabilirseniz. Eleştiriler yine bana göre, insanların kişiliklerine zarar verecek biçimde değil, davranışlarına yapılmalıdır. En uygunu budur diye düşünüyorum.
Eleştirilen insanların da kendilerinin hep haklı değil de haksız da olabileceklerini görebilme, davranışlarını değiştirebilme gücüne sahip olması gerekir. Gelişme böyle olur. Eğer “Ben değişmem, tutarlıyım” diyorsanız , ”Gelişmeme” tehlikesiyle karşı karşıya kalabilirsiniz! Ki bu her zaman böyle olmuştur…
Tüm spor branşlarında yöneticilerin başarısız olma nedenleri arasında; o branş hakkında bilgisiz olması, yanlış stratejiler oluşturması, yanlış transfer politikaları ve trajikomik olanı maçları izleyip ustalaştığını düşünerek antrenörlüğe soyunması sayılabilir. Ki bu en büyük etkendir…
