2002 yılıydı. Milli takım Dünya Kupası elemelerinden başarıyla çıkmış ve Güney Kore-Japonya'nın ev sahipliğini yapacağı finallere doğru yola çıkmıştı. Futbol Federasyonu Başkanı Haluk Ulusoy'du.
Ulusoy bu arada Süper Lig kulüp başkanlarını, Devletinin futbol ile ilgili birimlerini de toplamış ve uçağa atmıştı. Yani tam 'cümbür-cemaat' durumuydu.
Milli takımın başında Şenol Güneş vardı. Güneş başarılı bir futbol geçmişi olan ve ciddi bir futbol adamıydı. Yardımcısı da yine ciddi bir futbol çalışanı Ünal'dı.
Milli takımın önemli bir bölümünü kupadan iki yıl önce UEFA Kupasını kazanan Galatasaraylı futbolcular oluşturuyordu.
Kupa maçları çok zorlu geçmedi.
Bizi bir tek zorlayan Brezilya vardı. Milli takım Senegal, Çin, Japonya derken kendimizi yarı finalde bulduk. Yine bir Brezilya maçını kaybettik ve üçüncülük maçına kaldık. Grubumuzda da Brezilya vardı. Orada da yenememiştik.
Derken Güney Kore maçı geldi çattı. O zamanlar altın gol vardı. Yani golü atıyorsun maç bitiyor.
Türkiye bu maçı İlhan Mansız'ın golüyle kazandı ve dünya üçüncüsü oldu.
Şenol Güneş büyük itibar kazanmıştı. Eee kolay değil. Dünya üçüncüsü oluyorsun. Nerede Almanya, İspanya, İngiltere, İtalya, Arjantin derler adama.
Güneş'in itibarı o kadar büyüdü ki sonrasında Güney Kore Seul takımından aldığı teklifi kabul edecek ve kapağı Seul'e atacaktı.
İnsanoğlu yüzyıllardır bir amaç için çalışır. İçinde bilinç, emek, ahlak, erdem gibi de vasıfları da barındırarak. Mesela erdem herkeste olması gereken bir olgudur. Ama bu zamana dönüp baktığınızda bu erdem olgusunu herkeste bulamazsınız.
Ahlak da öyle. Yüzyıllarca Emmanuel Kant, Karl Marx, Schoppenhauer, Hegel, Descardes ahlak adına çok şeyler söylemişlerdir. Ama onların dilinden dökülenler hep aynı kapıya çıkar:
'Ahlak insanoğlunun vazgeçilmez desteğidir'
Ama bugün Ahlak mı?.. ara ki bulasın. İnanç ise çeşitli yollara sapmış.
Emek çok az insanda var. Herkes kolay yoldan işi götürme peşinde.
Şenol Güneş'i ilk tanıdığımda 1976 yılıydı. Almanya ile İstanbul'da karşılaşacaktık. Milli takım kalesi Güneş'e emanetti. Farklı yenildik ama kalecimizin pek yapacağı bir şey yoktu. Sonra yıllar yılları kovaladı. Meslek olarak birçok zamanlar birlikte olduk.
Şenol Güneş Beşiktaş'a yakın zamanda iki şampiyonluk hediye etmişti.
Şenol Güneş ahlak, erdem gibi özellikleri bünyesinde fazlası ile bulunduran bir isimdi. Ama şu son gelişi beni pek memnun etmedi.
İçimden "Aman hocam otur evinde. Bırak Beşiktaş'ı" dedim.
Ama o adeta koşarak geldi.
Beşiktaş'ın halini görüyorsunuz. Ligde ne olur bilinmez...
Kupada yok.
Takım toparlanır mı? O da bir muamma.
Transfer yapılır mı? O da öyle etli-butlu transfere pek imkan sağlamıyor. Yani anlayacağınız benim o dünya üçüncüsü hocama sanki nazar değmiş. Getirdiği bir coşku yok. Futbolcunun inancı kalmamış.
İyisi mi hocam sen biran önce 'Güneş tutulmasına' yakalanmadan evin yolunu tut.
Çünkü bir süre sonra evin yolunu bile bulamazsın.
