“Hayat der ki; sevdiğin insanda arayacağın ilk şey iyi niyet olmalıdır. O yoksa, başka özelliklerinin anlamı kalmayacaktır çünkü.
Hayat der ki; dost dediğin sadece kötü gününde yanında olan değildir, aynı zamanda sevincine de en az senin kadar sevinebilendir.
Hayat der ki; başarmak için sıradan olandan ayrılmak zorundasın. Bırak insanların karşı duruşunu, doğru bildiğine sarıl ısrarla.
Hayat der ki; daha önce görmediğin biriyle karşılaştığında ilk dakikalara dikkat et. O insanın pozitif ya da negatif enerji veren biri olduğunu anlayacaksın.
Hayat der ki; yaptığın seçimlerden dolayı başın derde girerse eğer, ilk suçlaman gereken kişi sensin. Sızlanmak ve başkalarını suçlamak yerine, hatanı bulmaya çalış.
Hayat der ki; bir yıkımla karşılaştığında yas tutma. O yıkımı, ne yap et öğretmenin haline getir.
Hayat der ki; hayvan sevmeyen insanlardan uzak dur. Doğal ve güzel olanı sevemez onlar çünkü.
Hayat der ki; insanlara kendini defalarca anlatmak zorunda kalma. Ya oradan ayrıl ya da bildiğini oku.
Hayat der ki; hedeflerin konusunda kararlı ol. Engelleri düşünme. Ya bir yol bul, ya bir yol aç.
Hayat der ki; içgüdülerinin sesine çok iyi kulak ver. Unutma ki, onca hayvan türü onlar sayesinde varlığını sürdürüyor miliyonlarca yıldan beri.
Hayat der ki; kendini saygın bir birey haline getir. Aksi taktirde, boşuna beklersin başkalarının sana saygı duymasını.
Hayat der ki; başına bir şey geldiğinde, neden başkalarının değil de benim başıma geldi bu iş diye sızlanma, durduğun yere bak.
*Alıntı
***
Ne olur ukalalık gibi algılamayın, hayat dersimi almışım gibi hissettim bu satırları okuyunca... Tökezlediğim mevzular, sınıf tekrarı yapan çevremdeki isimler de tek tek kendini hatırlattı tabi... O kadar da pürüzsüz bir yaşam çizgisinden söz etmek mümkün olmasa da, mevcut durumla baş etme başarımla içten içe gururlandım : )) Teoride öğrenmesi gerekenleri birçoğumuz biliyoruz da pratikte, uygulamada işler şaşabiliyor...
Hissetmeden yaşamak Cehennem gibi bir şey olur da, aklımızla öğrendiklerimizin şirazesini kaydıran; duygular... Bunu da kabul etmek lazım. Onların nerede, ne kadar kullanmamız gerektiği hususundaki ayar epey zor, tutturulması çabası ömrümüzce sürüyor...
Yine de tüm dış etkenlerine rağmen kişinin yaşamında belirleyici unsur olduğuna inanmak en sağlıklısı gibi geliyor bana...
Kişiyi kendi yaptıkları tarif eder, bu dünyada da öbüründe de yalnızca kendi eylemlerinden, düşüncelerinden, davranışlarından; mesul tutulur...
Ve hayatın en önemli kaidesi en yalın haliyle özetle şöyle; ne ekersen, onu biçersin...
