Kötünün İyisi Olmaz

Kötüler, sevilir!
Korkuturlar çünkü!
İnsan garip mahlûk; “seviyorum” der... “Korkuyorum” diyemez...
Sever görünür...
Kötü ona bulaşmasın diye dostu olur... Hak verir her yaptığına, sırtını sıvazlar gerekirse, alkışlar elleri patlayana kadar...
Yeri geldiğinde; menfaatleri adına, kötünün dostluğunu kullanır, korkutur iyileri... Kötüden bin beter olur...
Kötü de bilir kötü olduğunu...
Gücü tükendiğinde, başına gelecekleri bilir...
Sırtlanları bilir...
Çakalları, akbabaları bilir...