Bir önceki yazıda ‘kabulü' konuştuk.
Kabulde kalmamızı engelleyen düşüncelere değindik. Şimdi de nasıl kabule geçebiliriz biraz bunlara değinelim.
Kabul, bir anda gerçekleşen bir duygu ya da eylem değil, farkındalık ve niyetle gelişen bir süreçtir.
Öncelikle ilk olarak dur ve anla.
Olanı değiştirme çabasını bir an için bırakıp durumu olduğu gibi görmeye çalışarak, kendimize şu soruları sorabiliriz.
- ‘Şu anda ne hissediyorum?'
- ‘Bu durumun kontrol edebileceğim ve edemeyeceğim yönleri neler?'
İkinci adım olarak duygularını fark et ve anla.
Kabul, duygularımızı bastırmak değil, onları tanımak ve ifade etmektir. Üzüntü, öfke ya da hayal kırıklığı gibi hisler varsa, onların varlığını kabul edin. Kendinize “Bu şekilde hissetmem normal” deme izni verin.
Ve sonra direncin kaynağını keşfet.
Kabul etmekte zorlandığınız şeyin altında yatan inancı keşfetmeye çalışın. Belki de bir beklentiye tutunuyorsunuz ya da geçmiş bir korkunuz bu durumda tetikleniyor. Bu inancı fark ettiğinizde, onun sizi nasıl etkilediğini daha net görebilirsiniz.
Her olayın bir nedeni ve öğretisi olduğunu asla unutmayın.
- ‘Bu olay bana ne öğretiyor olabilir?'
- ‘Hangi yönümü geliştirmem için bir fırsat sunuyor?'
- ‘Şu an tam olarak neyi deneyimliyorum?'
Elinizden geleni yaptıktan sonra da sonucu Allah'a bırakın. Teslimiyet, kabulün derinleşmesini ve kalbinizin huzur bulmasını sağlar.
Kabul bir anda mükemmel hale gelmez. Küçük adımlarla başlayın. Günlük hayatınızdaki ufak sıkıntılarda kendinize şunu hatırlatın.
“Olan şu anda bu. Onunla mücadele etmek yerine onunla nasıl yaşayabilirim?”
Kabul, her şeyin iyiye gideceğine dair bir güven taşır. Bu güvenle hareket ettiğimizde, hayatın akışına uyumlanır, dirençten özgürleşir ve huzuru içimizde buluruz. Unutmayalım ki, olan her şey tam da olması gerektiği gibi oluyor. Kabul, bunu fark edebilmek ve o akışla birlikte hareket edebilmektir. Kabul ettikçe, hayatın bize sunduğu gerçek güzellikleri görmeye başlarız. Çünkü kabulde, direnç yoktur; sadece hayatı, olduğu haliyle sevme cesareti vardır. Hayatımı ve kendimi olduğu haliyle kabul ediyorum. Her ne oluyorsa olması gerektiği gibi oluyor kabulde kalmaya olanı kendi hakikatiyle görmeye niyet ediyorum.
