Her ne kadar dünya ölçeğinde başarılı üniversiteler sıralamasında yerimiz olmasa da, bu milletin içinde yürüyen bir soylu damar var kardeşim! İşte bu soylu damara oksijen taşıyan böyle harika gençlerimiz de var tabii.
Ankara'nın köylerinde ilaç ve inorganik gübre kullanmadan yetiştirdikleri mahsulleri pazar yerine getirip satan öğrenciler, bu çalışmalarıyla tarımsal üretime destek, örnek, moral oluyorlar.
Bravo gençler, bravo size.. Ancak ülkesini çok seven ve geleceğin nasıl şekilleneceğinin farkında olan rafine akılların düşünüp yapacağı işleri sizler şimdiden keşfedip uygulamaya başlamışsınız bile. İyi tarım, aile tarımı ve tarımsal araştırmaların önümüzdeki yıllarda dünyanın en önemli gündemi olacağını kavrayıp da, işe buradan başlamazsak eğer anlamalıyız ki bağımsız değil, bağımlı yaşayacağız yarınlarda..
Dilerim gençlerin tertemiz kalpleri geleceğimizin kirli kalmasına izin vermesin. Onları gördükçe azalan umutlarımız tekrar ayağa kalkıyor çünkü. Yeniden yeşeriyor toprağımız, yaşarıyor gözlerimiz, varolun çocuklar.
HELEN ŞEHRİNİN AŞIKLARI, MAHALLECE AŞK YAŞIYORDUK
Florası, faunası ve yedi bin yıl öncesinden gelen bütün yaşanmışlıkların benzersiz bir coğrafya haline getirdiği Silivri'yi Arkeoloji kazdı, tarih enine boyuna yazdı ya, ben derim ki siz mutlaka ama mutlaka bir de Lütfü Ertürk ağabeyimden okuyun.
De ki okumadın, o zaman ne bileceksiniz sokaklarında bir kalbi olduğunu ve el ayak çekilince vuruşlarının duyulduğunu, kim söyleyecek caddelerin nefes alıp verdiğini? Nasıl işiteceksiniz çınarların, hatmilerin, servilerin ve o nazenin çiğdemlerin rüzgâra verdiği seslerini? Bir de, kim anlatacak size ilk Marmara'nın üzerinde bütün heybetiyle duran yarların hemen ucunda kurulan ilçemin o eşsiz hikâyesini, kim?
Bu güzel kitapları hemen edinin bence. Edinin de, Trakya ile İstanbul'u bünyesinde buluşturan mucizevi huzuru siz de evinize ve gönlünüze bir an önce konuk edin dostlar.
İyi okumalar diliyorum sizlere.
TARIK AKAN
Senden geriye kalan, ne büyük bir ruhtu koca adam..
“Ölüm yaşamla tedavi edilir” demiş ya bilge;
zamansız gidişlerin ardınca bıraktığı elem nasıl iyileştirilir öyleyse?
Nasıl üşütür insanın içini kocaman acıların döne dolana büyüttüğü o koyu gölge?
Nemli bir duvar gibi pul pul kabarmış hüzün,
Nasıl kazınır gövdemizden söyle hele.. söyle ey koca bilge!
16 Eylül 2016'dan bugüne kadar, cenazesinde çektiğim ama içim elvermediği için dönüp tekrar bakamadığım fotoğraflarına rastladım telefonumun arşivinde. Önümden tabutu geçerken durdurduğum o anı yeniden anımsayarak anmak benim için çok zor olsa da, geçen yılların sağaltım tesiriyle birlikte, elbette ki sevgiyle yad edeceğiz halkın sanatçısı Tarık Akan'ı.
O gün Bakırköy tarihinde görmediği kadar büyük bir kalabalıkla karşılamıştı büyük ustayı. İstanbul caddesinden ta İncirli'ye kadar bulut gibi, deniz gibi dalga dalga üzgün adımlarla yürüyen devasa kitleyi.. ana caddeye açılan onlarca sokaktan bir fırsatını bulup kalabalığa karışmaya çalışan gözü yaşlı sevenlerini nasıl yazmalı ve nasıl anlatmalı acaba...böyle büyük bir sevgi selini, içtenliği, ama aynı zamanda hüznü nasıl izah etmeli inanın bilmiyorum.
Yaşadığı ilçeye sığmayan binlerce seveninin o gün hissettiği her şeyi derli toplu nasıl bir araya getirip de sizlere aktaracağımı katiyen bilemiyorum..
Bildiğim bir şey var ki onların yaşadığı ve ölene dek ürettiği topraklarda nefes almaktan hep onur duyacağımdır. Ruhu huzurda olsun. Anısına özlem ve saygıyla.
Hüzün sezmez misiniz hiç
gürleyerek dökülen yağmurda,
yeis görmez misiniz?
Acep Tanrı'nın gözleri değil midir bulutlar,
insanların kirini yıkamaya çalışan?
Damla damla yollar canda,
Tanrı'nın gözyaşları değil midir,
yarattıklarının kibrini arıtan..
Varsın yağmur yuğsun
ölü ruhlar kokuşmadan dünyayı!
Varsın Tanrı ağlasın,
ağlasın da bütün alemi yıkasın..
AH CANIM RUMELİ
Zarafete bakar mısınız!
Aşkın amansız yakıcılığını, hissedenlerin günahları arasından soyup da, gecenin masumluğunda nasıl büyük bir huzura erdirmiş türkülerimiz.
Ah canım Rumeli...
Ne yaptın kız Recebe
O karanlık gecede
Ne yaptın kız ne yaptın
Bizim aşık Recebe
