Dünden devam...
“YARIŞ
Yarışın en fazla yaşandığı dönemdeyiz. İş yerinde, okulda, sokakta, evde, sosyal medyada, ilişkilerde ve arkadaş ortamlarında. Nereye gitsen, bir yarış içinde buluyorsun kendini.
‘Daha iyi olmalıyım, bak onlar ne kadar iyiler, ne kadar başarılar, ne kadar mutlular, ne kadar çok alkışlanıyorlar...' Yarış bitiyor ve seyircileri selamlıyorsun. O an gözlerinden anlıyorsun, onlar seni değil ‘yarışı' alkışlıyor. Onlar senin sadece bir başkasını geçişini alkışlıyor ve uyanıyorsun.
Yarış başlıyor ve artık koşmuyorsun. Çünkü sen bir yarışta numaralandırılmış şorttan ibaret değilsin, çünkü kendi yaşam yarışında zafere ulaşmak için birini geçmeye ihtiyacın yok. Kendine ulaşmaya ihtiyacın var. Yarış çizgisindeki kendi yansımana koşmaya başlıyorsun.
Zafer büyük bir sarılma.
Vazgeçme
Her şeye rağmen çok güzel hayaller kurmuştun, gerçekleşmemesi ise senin suçun değildi. Sadece zamanı gelmemişti, tam olarak hazır olman için. Bu duyduğun zil senin için. Nedir bu zil? Çıkıp sana gelen biri belki, bir başlangıç, belki yeni bir projen, belki de hedefine yürüyecek gücün zili. Hazır hissediyorsun alana çıkmak için, bugünlere gelene kadar kendinle savaştın, şimdi her yönünü, her karakterini kabullenerek ve ‘ben buyum' diyerek başlayacağın yol.
Delirmiyorsun, dengesizleşmiyorsun, kendine yaklaşıyorsun. Bu iki senin çarpışması yeni bir sen yaratacak ve büyük başlangıç olacak.
Kaçış
‘Ya başaramazsam? Ya düşersem?' Karşında yansıman var ve büyük bir sarılma seni bekliyor. Başaramadığını ve düştüğünü onlar düşünebilir, fikirlerine ve düşüncelerine önem verdiğin için. Onlara senin hakkında puanlama yapmalarına izin verdiğin için. Onlara bu hakkı tanıdığın için. Bunun sonunda ise başarısızlık ve düşmek yok. Sarılma var.
Onların ne düşündüğü önemli olmayacak, çünkü içten içe öyle bir duyacaksın ki zaferin sesini. Hepsine güleceksin sadece.
O özgüveni hissettiğin an, tepende dikilmiş ve yargı dağıtan herkes dağılacak. ‘Ben kaçmıyorum. Başarısız bulduğunuz veya düştüğünü düşündüğünüz kişi sizin yarattığınız bir yarışçıydı, ben ise sizin ulaşamadığınız bir hiçim.
Siz hiç, hiçliğin içinde kendi yansımanızı izlediniz mi? Başarısız olan sizsiniz, küçük görmeleriniz, yargılamalarınız, üstten bakmalarınız başarısız. Siz hiç kendinizi görmemişsiniz. Başarısız olan sizsiniz.'
Yönünü tayin etmek için sana işaret etmelerini bekliyorsun. Oysa, yol önünde. Oysa, bu yola çıkmak için kimseye muhtaç değilsin. Bu yola çıkamaman, bir şeylere geç kaldığını düşündüğünden. Oysa, senin zamanın şimdi başlıyor. Senin işaretinle ve bu bir yarış değil, bir haykırış. Bu haykırış ‘bana gel' haykırışı, ‘beni bul' haykırışı.
Bu haykırış geçmişinden bugüne kadar engelleri aşarak gelen senin.
Vazgeçmeyişinin haykırışı. Kendini aramaktan vazgeçmeyişinin haykırışı.
Başardın.”
*Yiğit Penguen
